Projekt Głównej Ustawy Księstwa Sarmacji

Proponuje, żeby wirtualne państwo, Sarmacja, stało się logicznym państwem i przyjęło odpowiednie ustawy. Między innymi chcę wprowadzić taką Główną Ustawę (Konstytucja ma być wspólna dla wszystkiego: wirtualnego państwa, osiedla, rzeczywistego państwa, świata, wszechświata). Jeśli macie pytania lub propozycje piszcie.
Mój projekt Głównej Ustawy (mogą być błędy):

Główna Ustawa Księstwa Sarmacji

My, obywatele Księstwa Sarmacji, ci wierzący w Boga - źródło sprawiedliwości i prawdy - oraz ci wyprowadzający te uniwersalne wartości na innej podstawie, ustanawiamy tą Ustawę, aby zebrać najważniejsze prawa wyróżniające naszą ojczyznę, a szczególnie demokrację i tradycje monarchii.

Rozdział I
KSIĘSTWO SARMACJI

Art. 1.

1. Księstwo Sarmacji jest państwem prawa.
2. Wszyscy są równi wobec prawa.

Art. 2.

1. Prawo Księstwa Sarmacji stanowią, w hierarchii ważności: Konstytucja, Główna Ustawa, ratyfikowane umowy międzynarodowe, ustawy i dekrety z mocą ustawy, rozporządzenia wydane z upoważnienia ustaw i dekretów z mocą ustawy, prawo prowincji - na ich terytorium - oraz normy prawa zwyczajowego.

Art. 3.

1. Najwyższą władzę w Księstwie Sarmacji posiada większość obywateli.
2. Dla zapewnienia sprawności państwa nadaje się władzę wykonawczą Rządowi oraz władzę sądowniczą sędziom.

Art. 4.

1. Samorząd terytorialny stanowią wszyscy obywatele prowincji.
2. Samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone dla organów innych władz publicznych.
3. Władze Księstwa Sarmacji podejmują działania, zgodnie z zasadą pomocniczości, tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele proponowanych działań nie mogą być zrealizowane w sposób wystarczający przez samorząd, natomiast z uwagi na skalę lub skutki proponowanych działań, mogą one zostać lepiej zrealizowane przez władze Księstwa Sarmacji.
4. Podstawową jednostką samorządu terytorialnego Księstwa Sarmacji jest prowincja na czele z namiestnikiem.
5. Prowincje mogą ustanawiać jednostki samorządu terytorialnego niższego rzędu oraz powierzać im swoje zadania.
6. Prowincje mogą ustanawiać prawa w zakresie, w jakim nie są one sprzeczne z prawem Księstwa Sarmacji oraz prawami wyższego rzędu.
7. Prawo prowincji może przewidywać ograniczenie praw i wolności określonych Konstytucją i Główną Ustawą Księstwa Sarmacji w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla zachowania charakteru prowincji, z zastrzeżeniem, iż nie może dopuszczać naruszania istoty tych praw.

Art. 5.

1. Oficjalnym językiem Księstwa Sarmacji jest język polski. Prowincje mogą ustanawiać inne języki dodatkowymi językami urzędowymi.
2. Flagą narodową Księstwa Sarmacji jest tkanina o stosunku szerokości do długości 5:8, składająca się z trzech poziomych pasów: białego, czerwonego i niebieskiego o stosunkach szerokości do szerokości flagi odpowiednio 2:1:1.
3. Flagą państwową Księstwa Sarmacji jest flaga narodowa Księstwa Sarmacji z herbem małym Księstwa Sarmacji wysokości trzech piątych szerokości flagi, którego środek umieszczony jest w poziomie w odległości jednej trzeciej długości flagi od masztu oraz w pionie w połowie szerokości flagi.
4. Herbem małym Księstwa Sarmacji jest wizerunek orła białego na dwudzielnej w słup tarczy, której lewa połowa jest barwy niebieskiej, zaś prawa czerwonej.
5. Herbem wielkim Księstwa Sarmacji jest herb mały Księstwa Sarmacji umieszczony na płaszczu gronostajowym zwieńczonym mitrą książęcą.
6. Wzory flagi narodowej, flagi państwowej, herbu małego, herbu wielkiego, słowa i melodię hymnu Księstwa Sarmacji oraz zasady ich używania określa Książę za zgodą większości obywateli.
7. Stolicą Księstwa Sarmacji jest miasto Grodzisk.

Rozdział II
KSIĄŻĘ I RZĄD

Art. 6.

1. Na czele Księstwa Sarmacji stoi Książę.
2. Księcia nie można aresztować ani ukarać bez zgody większości wszystkich obywateli.

Art. 7.

1. Książę:
   1. reprezentuje Księstwo Sarmacji,
   2. sprawuje razem z Rządem władzę wykonawczą,
   3. ustanawia i znosi urzędy państwowe oraz powołuje i odwołuje osoby stojące na ich czele, o ile prawo nie przewiduje innego trybu,
   4. jest najwyższym zwierzchnikiem i naczelnym dowódcą Sił Zbrojnych,
   5. ustanawia i znosi oraz nadaje i odbiera ordery i odznaczenia Księcia Sarmacji,
   6. ustanawia i znosi oraz nadaje i odbiera tytuły szlacheckie i arystokratyczne Księstwa Sarmacji,
   7. wyznacza swojego następcę,
   8. na okres swojej nieobecności powołuje Regenta lub Radę Regencyjną, sprawujących w jego imieniu władzę książęcą.
2. A także, za zgodą większości obywateli:
   1. ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe,
   2. mianuje i odwołuje pełnomocnych przedstawicieli Księstwa Sarmacji w państwach obcych i przy organizacjach międzynarodowych,
   3. przyjmuje listy uwierzytelniające i odwołujące akredytowanych przy nim przedstawicieli dyplomatycznych państw obcych i organizacji międzynarodowych,
   4. określa skład i kompetencje Rządu,
   5. powołuje i odwołuje Kanclerza w przypadkach określonych w Konstytucji,
   6. na wniosek Kanclerza powołuje ministrów,
   7. na wniosek Kanclerza oraz w przypadkach określonych w Konstytucji odwołuje ministrów,
   8. wydaje postanowienia w sytuacjach nieuregulowanych ustawami, jeżeli jest to niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania państwa,
   9. powołuje i odwołuje sędziów sądu w Grodzisku,
   10. stosuje prawo łaski oraz ogłasza abolicję i amnestię.

Art. 8.

1. Stan nadzwyczajny - stan wojenny lub stan wyjątkowy - mogą, w sytuacji szczególnego zagrożenia państwa, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, wprowadzić:
   1. większość obywateli,
   2. Książe,
   3. Kanclerz.
2. W przypadku określonym w podpunkcie 1. ust. 1. najkrótszy dopuszczalny czas głosowania wynosi 8 godzin.
3. W przypadku określonym w podpunktach 2. i 3. ust. 1. stan nadzwyczajny należy natychmiast znieść na wniosek większości obywateli.
4. Działania podjęte przez obywateli i urzędy w wyniku wprowadzenia stanu nadzwyczajnego muszą odpowiadać stopniowi zagrożenia i powinny zmierzać do jak najszybszego przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa.

Art. 9.

1. Rząd prowadzi politykę wewnętrzną i zewnętrzną Księstwa Sarmacji w sprawach niezastrzeżonych dla innych organów władzy.
2. Rząd składa się z Kanclerza i ministrów.
3. Na czele Rządu stoi Kanclerz. Kanclerz w szczególności:
   1. reprezentuje Rząd,
   2. przewodniczy Rządowi,
   3. działa w imieniu Rządu,
   4. kieruje pracami Rządu,
   5. zapewnia wykonywanie polityki Rządu oraz określa sposoby jej wykonywania,
   6. koordynuje i kontroluje pracę ministrów.

Art. 10.

1. W sprawach szczególnej wagi Książę może zwołać Radę Gabinetową. Radę Gabinetową tworzy Rząd działający pod przewodnictwem Księcia.
2. Radzie Gabinetowej przysługują kompetencje Rządu.

Art. 11.

1. Członkowie Rządu mają obowiązek udzielania w ciągu siedmiu dni odpowiedzi na interpelacje i zapytania Księcia, namiestników prowincji i grup co najmniej pięciu procent obywateli.

Art. 12.

1. Kanclerza jest wybierany na sześciomiesięczną kadencję w wyborach tajnych i powszechnych.
2. W ciągu siedmiu dni od dnia wyboru Kanclerz powołuje ministrów.

Art. 13.

1. Na żądanie większości obywateli Kanclerz pozbawia funkcji ministra i powołuje na jego miejsce inną osobę.

Art. 14.

1. Kanclerz składa dymisję Rządu w razie:
   1. po upływie kadencji Kanclerza,
   2. rezygnacji Kanclerza
   3. oraz na żądanie większości obywateli.
2. Książę, przyjmując dymisję Rządu, powierza mu dalsze sprawowanie obowiązków do czasu powołania nowego Rządu.

Rozdział III
WŁADZA USTAWODAWCZA

Art. 15.

1. O ile nie postanowiono inaczej, za wolę większości obywateli uważa się wolę wyrażoną w tajnym głosowaniu przez większość głosujących.
2. O ile nie postanowiono inaczej, głosowanie jest wiążące bez względu na frekwencję.

Art. 16.

1. Inicjatywę ustawodawczą posiadają Książę, Kanclerz, ministrowie i grupa co najmniej dziesięciu procent obywateli.

Art. 17.

1. Jeżeli nie jest konieczne skrócenie czasu głosowania, wynosi on siedem dni.

Art. 18.

1. W ciągu siedmiu dni od zakończenia głosowania nad ustawą Książę podejmuje decyzję o jej podpisaniu bądź zwróceniu się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o zbadanie zgodności uchwalonej ustawy z Konstytucją.
2. Książę odmawia podpisania ustawy, którą Sąd Najwyższy uznał za niezgodną z Konstytucją. Jeżeli niezgodność z Konstytucją dotyczy poszczególnych przepisów ustawy, a Sąd Najwyższy orzekł, że nie są one nierozerwalnie związane z całą ustawą, większość obywateli w ciągu siedmiu dni od dnia wydania orzeczenia przez Sąd Najwyższy podejmuje decyzję o podpisaniu ustawy z pominięciem przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją lub jej odrzuceniu w całości.
3. W ciągu siedmiu dni od dnia wydania przez Sąd Najwyższy orzeczenia o zgodności uchwalonej ustawy z Konstytucją Książę podpisuje ustawę.

Rozdział IV
SĘDZIOWIE

Art. 19.

1. Sędziowie wydają wyroki w imieniu Księcia i większości obywateli.

Art. 20.

1. Sędzia nie może być, bez uprzedniej zgody Sądu Najwyższego, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani skazany na karę uniemożliwiającą mu sprawowanie urzędu.
2. Sędzia nie może być aresztowany, chyba, że jest to niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O aresztowaniu niezwłocznie powiadamia się Sądu Najwyższego, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie aresztowanego.
3. Decyzja Sądu Najwyższego, o której mowa w ust. 1. i 2. może być zmieniona, jeżeli większość wszystkich obywateli zażąda tego w głosowaniu tajnym.

Art. 21.

1. Odwołania od wyroków sędziów sądu w Grodzisku wydanych w pierwszej instancji rozpatruje wyznaczony przez Prezesa Sądu Najwyższego sędzia sądu w Grodzisku, a w razie jego braku wyznaczona przez Prezesa Sądu Najwyższego osoba, wyróżniająca się wiedzą teoretyczną i praktyczną w zakresie prawa, orzecznictwa sądowego i zwyczajów Księstwa Sarmacji.

Art. 22.

1. Sędziowie sądu w Grodzisku tworzą Sąd Najwyższy.
2. Prezesa Sądu Najwyższego powołuje i odwołuje większość obywateli spośród sędziów Sądu Najwyższego.
3. Sąd Najwyższy większością głosów orzeka o zgodności ratyfikowanych umów międzynarodowych, ustaw i dekretów z mocą ustawy, rozporządzeń wydanych z upoważnienia ustaw i dekretów z mocą ustawy oraz praw prowincji z prawami wyższego rzędu oraz określa ich powszechnie obowiązującą wykładnię. Jeżeli rozstrzygnięcie sprawy na podstawie praw jest niemożliwe, dopuszczalne jest orzekanie na podstawie zasad słuszności i utrwalonych zwyczajów. W razie równości głosów rozstrzyga głos Prezesa Sądu Najwyższego.

Art. 23.

1. W każdej sprawie musi przysługiwać odwołanie od wyroku pierwszej instancji.
2. We wszystkich sprawach najwyższą instancją jest większość obywateli.

Rozdział V
PRAWA I WOLNOŚCI

Art. 24.

1. Księstwo Sarmacji jest wolnym państwem, którego celem jest ochrona, obrona i popieranie wolności w obrębie jego granic.
2. Żadna z wolności nie jest absolutna, ale ograniczenie którejkolwiek może mieć miejsce tylko w ramach przewidzianych przez Konstytucję.

Art. 25.

1. Obywatelstwo Księstwa Sarmacji nadaje Książę.
2. Utrata obywatelstwa Księstwa Sarmacji następuje wskutek:
   1. śmierci,
   2. zrzeczenia się obywatelstwa,
   3. oświadczenia woli o opuszczeniu lub opuszczenia Księstwa Sarmacji,
   4. prawomocnego wyroku sądu skazującego na karę banicji.
3. Książę może pozbawić obywatelstwa Księstwa Sarmacji osobę, która:
   1. nie brała udziału w trzech kolejno następujących po sobie wyborach i referendach,
   2. zataiła fakt posiadania obywatelstwa państwa obcego,
   3. podała nieprawdziwe dane we wniosku o nadanie obywatelstwa,
   4. objęła w trakcie posiadania obywatelstwa funkcję publiczną w państwie obcym,
   5. zataiła fakt uzyskania obywatelstwa państwa obcego w trakcie posiadania obywatelstwa.
4. Od decyzji Księcia, o której mowa w ust. 1. i 3., przysługuje odwołanie do sądu w Grodzisku, a następnie do większości obywateli.

Art. 26.

1. Każdy obywatel ma prawo do zgromadzeń i wnoszenia petycji w dowolnej sprawie przy zachowaniu postępowania pokojowego i bez użycia przemocy.

Art. 27.

1. Każdy obywatel ma prawo, sam lub razem z innymi, prywatnie lub publicznie, odbywać praktyki religijne, ateistyczne czy też związane z wyznawanymi wierzeniami.

Art. 28.

1. Każdy obywatel ma prawo do wyrażania i rozpowszechniania informacji, opinii i wierzeń w mowie, piśmie i obrazie.
2. Obywatelowi, którego publiczne wypowiedzi wywołują podejrzenie niezgodności z prawem, może zostać w drodze decyzji administracyjnej ograniczone prawo, o którym mowa w ust. 1. Szczegóły określa ustawa.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2., przysługuje odwołanie do sądu.

Art. 29.

1. Każdy obywatel ma prawo do wolności nauki i nauczania i do uprawiania sztuki.

Art. 30.

1. Każdy obywatel ma prawo do dostępu do informacji i idei.

Art. 31.

1. Każdy obywatel ma prawo do przemieszczania się w obrębie państwa.

Art. 32.

1. Każdy obywatel ma prawo do tajemnicy korespondencji i komunikowania się.

Art. 33.

1. Każdy obywatel ma prawo do zakupu, nabycia, wynajęcia, posiadania, użycia, obciążania hipotecznego, sprzedaży, najmu oraz przenoszenia prywatnej własności lub jej dowolnej części.
2. Prywatna własność obejmuje dowolne dobro lub rzecz wartościową, materialną czy niematerialną, nieruchomość lub rzecz osobistą.

Art. 34.

1. Każdy obywatel ma prawo do swobodnego wykonywania zawodu, profesji czy sposobu zarobkowania, zakładania i prowadzenia przedsięwzięć handlowych i produkcyjnych oraz rozprowadzania towarów i świadczenia usług.

Art. 35.

1. Każdy obywatel ma prawo do wchodzenia w wiążące umowy zawierające wyłącznie dobrowolnie przyjęte postanowienia.

Art. 36.

1. Każdy obywatel ma prawo stowarzyszać się i wchodzić w porozumienia i spółki, związki i inne organizacje, jeśli ich cele są pokojowe i nie zakładają przemocy.

Art. 37.

1. Poza prawami wyszczególnionymi w Konstytucji i Głównej Ustawie Sąd Najwyższy ma prawo do określania i chronienia praw niewyszczególnionych, według zasad, jakie następują:
   1. Pozbawienie jakiejkolwiek osoby praw wyszczególnionych w Konstytucji lub innych praw do wolności i własności niewyszczególnionych w Konstytucji i Głównej Ustawie może nastąpić wyłącznie na mocy prawomocnie ogłoszonego wyroku sądowego w wyniku rozprawy karnej lub cywilnej.
   2. Prawa do wolności i własności obejmują każdy rodzaj ludzkiej działalności, który nie jest niszczący dla praw do wolności i własności innych, i dotyczą wszystkich obywateli.

Art. 38.

1. Osoby nieposiadające obywatelstwa, przebywające na terytorium Księstwa Sarmacji, posiadają wszystkie prawa i wolności gwarantowane przez Konstytucję i Główną Ustawę, o ile prawo nie stanowi inaczej.

Art. 39.

1. W razie orzekania, czy pozbawienie przez organ władzy konstytucyjnie gwarantowanej wolności jest zgodne z Konstytucją i Główną Ustawą, Sąd Najwyższy będzie wymagał, by ustawodawca dowiódł istnienia każdego z czterech warunków:
   1. cel rozważanego prawa lub regulacji mieści się w kompetencjach władzy, która prawo lub regulację wprowadziła;
   2. prawo lub regulacja mieści się w kompetencjach władzy, która je wprowadziła i jest w sposób istotny związane z zakładanym celem, to znaczy przyjęte środki są uprawnione i właściwe dla osiągnięcia celu;
   3. istnieje proporcjonalność między skutkami ograniczeń powodowanych przez prawo czy regulację a jego celem, czyli konsekwencje nie są nieproporcjonalne do zakładanych korzyści. Im bardziej uciążliwe są skutki wydanego prawa, tym ważniejszy społecznie musi być cel, by je uzasadnić;
   4. ten sam cel nie może być osiągnięty przez ustanowienie prawa mniej naruszającego wolność. Prawo może być akceptowane, kiedy w jak najmniejszym stopniu narusza wolność, co oznacza, że nie istnieje mniej szkodliwe rozwiązanie alternatywne.
   Jeżeli ustawodawca wykaże istnienie każdego z czterech powyższych warunków podczas cywilnego procesu dowodowego, Sąd Najwyższy utrzyma prawo w mocy.

Art. 40.

1. System prawa karnego nie może być użyty w żadnych okolicznościach do ukarania osoby niewinnej zarzucanego czynu, nie może też on nigdy chronić przed karą sprawców przestępstw.
2. Naruszenia prawa lub pomyłki popełnione przez organy ścigania podczas postępowania śledczego nie mogą powodować u sędziego uprzedzenia wpływającego na ocenę co do winy lub niewinności podejrzanego.
3. Nikt nie może być tymczasowo pozbawiony wolności inaczej niż w zgodzie z postanowieniami Konstytucji.

Art. 41.

1. W każdym momencie postępowania procesowego oskarżony ma prawo do informacji o oskarżeniu wniesionym przeciw niemu. Ma też on prawo do korzystania z pomocy obrońcy.

Art. 42.

1. Oskarżony będzie uważany za niewinnego dopóki nie zostanie mu udowodniona wina w prawidłowym i publicznym postępowaniu sądowym przed niezależnym i bezstronnym sądem; ma prawo do szybkiego i publicznego procesu.
2. Oskarżony nie może być zmuszany do świadczenia przeciwko sobie.
3. Nikt nie może być sądzony za to samo przestępstwo więcej niż jeden raz.

Art. 43.

1. Prawo wszystkich osób do bezpieczeństwa własnego domu, dochodów i majątku wobec wkroczeń, rewizji i zajęć nie może być naruszane inaczej niż w wyniku decyzji wydanej przez sędziego z wystarczającej przyczyny, z konkretnym wskazaniem miejsca przeszukania czy rzeczy do zajęcia.

Art. 44.

1. Osoba, która została bezprawnie pozbawiona wolności może otrzymać odszkodowanie za poniesione skutkiem tego straty materialne.

Art. 45.

1. Orzekając w sprawie kryminalnej sędzia powinien nakazać jako część wyroku zwrot przez skazanego straty, jaką poniósł poszkodowany, chyba że nadzwyczajne okoliczności to uniemożliwiają.

Rozdział VI
ZMIANA GŁÓWNEJ USTAWY

Art. 46.

1. Główna Ustawa może być zmieniona, jeżeli większość wszystkich obywateli zażąda tego w głosowaniu tajnym.

KONIEC

Uzasadnienie i omówienie

Dla porównania: Konstytucja Księstwa Sarmacji do 25 XI 2004

Widok ramek